cross-postowane z: https://szmer.info/post/5220613

Queerowa opowieść o dorastaniu i potrzebie akceptacji ze strony rodziców. Mikołaj wkracza w dorosłość. Ale zanim się usamodzielni, chce naprawić relację z ojcem, który nie pogodził się z jego procesem tranzycji. Transpłciowość syna traktuje jak „fazę”, rodzaj fascynacji. Regularnie używa też jego imienia z aktu urodzenia. W tej intymnej historii rodzinnej kamera staje się katalizatorem, który ułatwia szukanie porozumienia. Bo choć Piotr od lat samodzielnie wychowuje Mikołaja, rozmowy o emocjach i tożsamości płciowej nie są jego mocną stroną. Obserwując je, trudno oprzeć się wrażeniu, że na drodze do porozumienia czeka ich jeszcze wiele zakrętów. Mikołaj będzie musiał stawić czoła kafkowskiemu systemowi sądowemu. Czy do tego czasu uda im się znaleźć wspólny język i razem dojrzeć do nowej rzeczywistości?

Międzynarodowa siatka fałszerzy i domów aukcyjnych wprowadzała do obrotu starannie wykopnane falsyfikaty sprzedając je po cenach oryginalnych dzieł. Wśród uznanych twórców znalazł się też Banksy znany z kreatywnych prac streetartowych często będących komentarzem społeczno-politycznym.

Śledztwo zapoczątkowała niesławna wystawa modernisty Modiglianiego na której 20 z 21 prac było falsyfikatami. Doprowadziło do namierzenia 6 warsztatów oraz w sumie 2,100 falsyfikatów dzieł sztuki o potencjanej łącznej wartości 200 milionów euro.

SPY GIRLS tells the story, based on true events, of three activists, involved in the fight on the cyber front gathering information. They are trying to get to know the foe’s worldview, motivations, personal stories, and, most importantly, their objectives and location.

Impressive theather play made out of real life doxxing of Russian soldiers on the frontlines in Ukraine. Citizen intelligence made into art.

"Po zapoznaniu się z dokumentacją instytucji, dokumentami finansowymi oraz opiniami stowarzyszeń zawodowych i twórczych, a także związków zawodowych działających w Zachęcie, 21 grudnia 2023 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego odwołał Janusza Stanisława Janowskiego z pełnionej funkcji dyrektora Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki. Nowy dyrektor instytucji zostanie wyłoniony w drodze konkursu, a do tego czasu, obowiązki dyrektora będzie pełniła inna osoba" – napisano w piątek na stronie internetowej MKiDN.

Jako ciekawostka dodam, ze w Zachęcie działa komisja Inicjatywy Pracowniczej.

Anieszka Szpila OŚWIADCZENIE:

Z przykrością informuję, że, niestety, nie pojawię się na piątkowej premierze spektaklu „HEKSY". Dla mnie, autorki powieści i współautorki (wraz z Anną Kłos) adaptacji, ogrom cierpienia psychicznego i emocjonalnego, którego doznał zespół aktorski w ostatnim czasie jest tak dewastujący, że nie umiałabym oglądać tego spektaklu zapominając o tym, co widziałam i przeżywałam wraz z zespołem przez ostatnie dni, uczestnicząc w próbach w teatrze. Odcinam się od rewolucji głoszonej przez Monikę Strzępkę powołującą się na mój tekst, bo w jej wydaniu ów HEKSOWY PRZEWRÓT jest fejkiem. Tak jak cała głoszona przez nią rewolucja. Monika Strzępka nie zrozumiała bowiem, że nie można rypać patriarchatu bez zrypania tego co patriarchalne najpierw w sobie. Tej wiedzy zabrakło głośnej ze swych feministycznych przekonańdyrektorce i reżyserce.
Jednocze

Brzmi na ciekawy spektakl, psia perspektywa w kryzysie współczesnych relacji. Jest o niej paywallowany artykuł; Barbara Bendyk: Narzuciłam sobie zakaz fantazjowania o rodzeniu dzieci. Ze względu na kryzys klimatyczny

Monika Strzępka, dyrektorka Teatru Dramatycznego w Warszawie, zwalnia kilkunastu aktorów. Oni oskarżają ją o mobbing. Czy warszawska ekipa Rafała Trzaskowskiego zechce firmować jej linię? To pytanie do prezydenta stolicy.

Kolejny tekst w temacie: https://kultura.onet.pl/teatr/monika-strzepka-aktor-to-mial-byc-moj-najwiekszy-wrog-wywiad/t09bqep

cross-postowane z: https://szmer.info/post/1201576

13 i 14 listopada Teatr Druga Strefa - Warszawa

Jadę do Magadanu: Nie wierz, nie bój się i nie pytaj - to oryginalny spektakl autorski oparty na dzienniku więziennym białoruskiego anarchisty Igora Oliniewicza. Został on skazany na osiem lat więzienia w 2011 roku. Podobnie jak wielu innych działaczy anarchistycznych i antyfaszystowskich w Rosji i na Białorusi, był on ofiarą władzy państwowej, która ma w zwyczaju brać ruch antyautorytarny jako środek odstraszający, w chwili gdy chce uciszyć społeczeństwo i demokratyczną opozycję. Czy to przez masowe aresztowania i tortury, czy przez niszczenie ludzkich losów w sfabrykowanych procesach.

Produkcja balansuje na granicy dwóch światów. Pomiędzy torturującą szarością życia na Białorusi pod władzą Łukaszenki (i jeszcze bardziej karzącym bezczasem mińskiego aresztu), a fikcyjnym światem pełnym heroicznych czynów w walce dobra ze złem, rozdarty jest sam Oliniewicz - nocą "anarch

"The collages background is abstract and mostly red, yellow, orange, with some small blue and white splashes. It was painted using a sponge.There are some protruding pieces of cardboard glued to it. There are also 4 window like openings in the background. There is a string with metal loops attached to it, that can be used to hang the piece. This pieces theme is my experiences with chronic illness and covid.

Oto kolaż zrobiony z makulatury, kartonu i pomalowane akrylami. Ten kolaż jest o moim doświadczeniu z chorobą przewlekłą i trwającą pandemią COVIDa."

Próba szerszego spojrzenia na dyskusje, które rozgrzały ostatnio publiczność teatralną, ale od strony warunków materialnych: jak ma wyglądać praca w kulturze, jaka może być rola związków zawodowych i jak zerwać z myśleniem opozycjami ("albo będzie chaotyczny i wyniszczający proces twórczy, albo sztuka będzie nijaka").

Na deser: berliński wątek z anarchistami w tle. :)

W przygotowaniu na piątkowy protest mażę sobie akrylami hasła na bluzkach. Może i nie jest to najbardziej profesjonalne dzieło na świecie, ale w tym wypadku liczy się nie jakość techniczna mojej "sztuki", ale jej przekaz. Opis obrazka: Jasny napis z czarnym konturem "disability justice now" na czerwonej bluzce. kontekst: https://mobilizon.pl/events/c43d22ab-9327-485b-8f02-820586ed55b8

cross-postowane z: https://szmer.info/post/418163

Cześć, tutaj Pogłos. Wszystko ma swój czas i swoje miejsce, w naszym przypadku był to domek na warszawskiej Woli, schowany gdzieś pomiędzy cmentarzem Powązki a Arkadią. Za nami ponad pół roku niedziałania. Staraliśmy się z całych sił, ale niestety nasze poszukiwania skończyły się fiaskiem. Kiedy w 2016 roku przywróciliśmy życie w obdrapany budynek, będący od ponad dwóch dekad ważnym punktem dla warszawskiej sceny niezależnej, mieliśmy wrażenie, że jest w mieście miejsce dla tego typu inicjatyw. Niestety od momentu jego zburzenia wiemy, że w dzisiejszej Warszawie coraz ciężej jest prowadzić działalność nienastawioną tylko na zysk. Biznes kierowany sercem, który ma na celu promowanie kultury niezależnej oraz rozwój lokalnej społeczności. Taki sam los podzieliła nasza letnia miejscówka nad Wisłą - Fala. Dotarliśmy do ściany. Miasto kreuje swój wizerunek jako otwarte i przyjazne, lecz niestety prawda jest zupełnie inna. Dla oddolnych,